O segundo libro que propoñemos para o Club de Lectura é un clásico da literatura irlandesa. Esta obra adaptada ó cine en varias ocasións, é unha das máis lidas de Oscar Wilde. Narra a historia dunha pantasma que ve cómo o seu poder sobre os vivos esfúmase cando se instala na súa casa unha familia de norteamericanos nada supersticiosos.
Esperamos que che guste. Vémonos o vindeiro mércores día 28 de abril na aula de informática, no primeiro recreo. Cambiaremos impresións.
A Pantasma está ben
ResponderEliminar¡Ha sido bestial!
ResponderEliminarO libro gustoume, pero a historia está narrada demasiado precipitadamente para que mostre todos os matices que debería na trama e nos diálogos. Unha versión boa a secas.
ResponderEliminarMoló la historia, aunque en mi opinión, demasiado sosa.
ResponderEliminarMe dá pena el fantasma, al que los gemelos le acosaban.
yuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuujuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
ResponderEliminarEste libro está bien, y tiene algunas partes graciosas de la familia americana;pero varias veces me dio pena el fantasma de la mansion
ResponderEliminarA historia é boa, pero o ritmo de narración é moi rápido.
ResponderEliminarEste libro é curioso, porque a asustada é a pantasma.
El libro ha estado... bien. Le falta acción.
ResponderEliminarnos ha gustado mucho,quizás un poco soseras...
ResponderEliminarO que mais me gustou do libro foi cando aparece a pantasma e os americanos riense del incluso os mais pequenos.
ResponderEliminarestuvo muy bn gracias por dejarnoslo leer
ResponderEliminarmola mazo
ResponderEliminarEl libro y la historia me gustaron, pero desde mi punto de vista todo sucede demasiado deprisa. Me gustaría leer el libro original.
ResponderEliminarEl libro me gusta, pero lo preferiría si hubiese tenido un poco más de acción.
ResponderEliminarA historia está ben pero é moi curta, lina nun cuarto de hora. Aínda que tamén é certo que é unha versión. O meu personaxe favorito é Washington, porque se parece moito a min.
ResponderEliminarEste libro no está mal, pero la verdad es que me ha gustado.Me ha divertido cuando el fantasma se asusta en vez de asustar a sus nuevos inquilinos.
ResponderEliminarEl libro deja mucho que desear, por eso me gustaría leer la novela.
ResponderEliminarPienso que el libro estuvo bien. El detalle que más me ha gustado es que el fantasma no asuste a la gente, sino que la gente lo asuste a él .
ResponderEliminarA pantasma de Canterville, é un relato auténtico, que che fai mergullar nel, dunha maneira incríble. Eu individualmente, recoméndoo.
EliminarEsta versión da Pantasma de Canterville de A.G Llorca é unha versión un pouco curta que conta a historia dunha familia un pouco extraña que compra unha casa na que habita unha pantasma.Esta pantasma fai moitas trastadas para vingarse das cousas que lle fan os nenos da familia.
ResponderEliminarTen un bo final e non é a típica historia de pantasmas.Gustaríame ler a versión completa.
Dende o meu punto de vista, o libro é moi entretido, fácil de ler, non aburre e ten un divertido ton humorístico, ademais de que a lonxitude do texto fai que non se faga especialmente espeso.
ResponderEliminarImpresionoume a obsesión da pantasma Sir Simon por asustar á familia Otis e non conseguilo, o que demostra que se non cres nalgo, ese algo non existe.
Pareceume un libro moi interesante e entritido. O vocabulario non ten miota complicación, e as anotacións nas marxes das páxinas axudan a comprendelo mellor. Sorprendeume a teima da pantasma por asustar á familia Otis, que agora habitaba na súa casa. Tamén que a familia americana non tiña medo da pantasma, ao contrario da familia inglesa.
ResponderEliminarIsto móstranos as diferentes crenzas dos ingleses e americanos.
Este libro estivo moi ben, pero foi moi curto. Esperamos que a próxima vez sexa mais longo, e que tamen sexa de misterio e intriga.
ResponderEliminarPareceunos divertido, interesante e moi orixinal. Pero foi muy curto, esperamos que para a proxima sexa mais longo.Os mellores personaxes son A pantasma e Barras e Estrelas os xemelgos.É moi divertido e ten moita vidilla.
ResponderEliminarEste libro ten un toque de humor que o fai moi entretido, e eu creo que sáese un pouco do patrón de historia de medo de moitos libros de oscar Wild.
ResponderEliminarLése doadamente e os personaxes son interesantes, cada cal coa súa persoalidade. Hay momentos moi bos, coma cando se asusta a pantasma en vez de asustar a quen quere asustar, cando os xemelgos lle gastan bromas…
O libro ten un estilo encantador, divertido e inxenioso. Engancha moito, ainda que e bastante curto, e estaría mellor algo mais longo.
Eu recomendaríao porque ainda que é moi curto presenta uns matices moi bós.Gustoume moito a valentia da pantasma.Os persoaxes están moi ben descritos e os debuxos moi ben ilustrados.Tamen gustoume moito o final.Porque ainda que sea un conto de medo ten un final moi feliz.
ResponderEliminarA pantasma de Canterville é un libro entretido, que se adapta máis ao matiz dunha historia cómica que ao dunha de terror. É curto pero inda así ten un enganche que te fai seguir léndoo para saber o que lle pasa á pantasma.
ResponderEliminarEsta foi a miña personaxe favorita, xa que non é unha pantasma parecida ás doutras historias de terror. Cada vez que intenta atemorizar á familia Otis, acábana asustando a ela. Os xemelgos da familia, apodados "Barras e estrelas", parecéronme moi divertidos e grazosos, sobre todo cando lle botaron a xerra de auga fría a Sir Simon.
Ao final déixate cun pouco de intriga porque non sabes o que pasou cando Virxinia e a pantasma desapareceron detrás da parede.
Pero, polo xeral, gustoume e anímame a ler o libro longo,para así coñecer máis detalles da historia.
O libro gustoume moito porque me sorprendeu a pantasma. O personaxe que máis me gustou foi Virxinia xa que non se metía coa pantasma. Non me gustaron os xemelgos Barras e Estrelas porque non se portaban ben coa pantasma.
ResponderEliminarEste libro me pareció muy cortito, pero es interesante. De todas formas, yo no me creo que existan los fantastasmas, porque no existen..., claro. Me costó más leerlo en gallego, porque estoy menos acostumbrada, pero valió la pena el esfuerzo.
ResponderEliminarEste libro pareceume moi divertido pero é moi curto. Para a próxima vez gustaríame que fora un pouco máis longo. Encantoume o personaxe de Virxinia porque nunca molestou á pantasma e ariscou a súa vida por ela.
ResponderEliminarEste libro pareceume moi interesate,e tamén moi entretido. Pero os xemelgos eran un pouco malos porque lle fan moitas trasnadas á pobre da pantasma.Tamén foi un pouco curto, pero de todas formas é moi interesante.
ResponderEliminarPareceume un libro un pouco triste pola pantasma porque non era capaz de asustar a aquela familia que se aloxara na mansión,pero ó final a familia marchou e a pantasma quedou contenta.
ResponderEliminarGustoume ao principio cando se rían da pantasma.Pero ao final a comedia transfórmase nunha traxedia por culpa de Virxinia.Aínda que era unha historia bastante boa e graciosa,era moi curta.Preferiría unha máis longa.
ResponderEliminarMiguel Da Silva Simón 1ºA
O libro de A Pantasma de Canterville ao principio cría que era de medo , pero a medida que a que o fun lendo gustoume porque me pareceu un libro intrigante, e ás veces cun toque de comedia.
ResponderEliminarAdemais deume un pouco de pena a pantasma e entristeceume ó final.
O libro gustoume. O principio o personaxe parece malo e cruel, pero finalmente descobrese que ten sentimentos. A única que se da conta e a filla dos donos da casa.
ResponderEliminarEste libro pareceume moi interesante e moi bonito. Gustoume moito porque a pantasma é graciosa e divertida. A familia faille moitas bromas. A parte que me gustou menos foi ao final, cando morre a pantasma.
ResponderEliminarO libro gustoume porque era moi bo. A mellor parte para min foi o episodio da mancha de sangue: ao final descúbrese que era pintura. Fíxome estar moi atento á lectura.
ResponderEliminarEste libro foi interesante. Gústame o tema das pantasmas. A verdade é que non pasei medo, ao contrario, dirvertinme moito. Penso seguir lendo no club.
ResponderEliminarA historia trata sobre unha pantasma que sempre asustaba aos vivos que ían vivir á casa onde ela durmía. Ata que chegou unha familia norteamericana nada supersticiosa e non consegue asustalos.
ResponderEliminarA pantasma cánsase de intentar asustalos e o que fai é intentar que lle axuden a ir a súa tumba. Pero ninguén decátase diso agás a nena, Virxinia, que lle axuda a conseguilo.
Tras un tempo, a pantasma por fin pode descansar en paz, na súa tumba. Virxínia cóntallo todo a súa familia e, xuntos, van visitalo.